NAJZABAVNIJI HORORI ZA NAJSTRAŠNIJU NOĆ

Šta god ko mislio o Noći veštica, nazivao ga paganskim praznoverjem ili komercijalizovanim praznikom, moramo priznati da su kasni oktobarski dani posle ovog miholjskog leta idealni da sa društvom ili sami napravite filmski maraton horor filmova. Upravo tim povodom, dajemo vam listu predloga za jedan raznovrsan filmski maraton za noć veštica, na kojoj se može naći po nešto za svačiji ukus i na kojoj su se našli neki od manje poznatijih ili ekspoatisanijih horor naslova, ako želite da malo promenite standardnu listu filmova za ovaj dan (nezaobilazni Tim Barton, Hokus pokus, Porodica Adams i ostali).

 

 

1. FILMOVI INSPIRISANI PRIČAMA EDGARA ALANA POA

Za početak ove liste, odabrani su filmovi nastali po motivima priča Edgara Alana Poa, kojima se sa veoma ograničenim budžetom za to vreme proslavio američki režiser Rodžer Korman, uz saradnju sa glumcem Vinsentom Prajsom, koji je postao neizostavni tumač glavnih uloga iz pera Poa i svoje ime zacementirao kao jednog od uticajnijih glumaca horor žanra.
 

Teško je izdvojiti favorite među "Kućom Ašerovih" (House of Usher, 1960, - prvi ovakav film Kormana), "Grobnicom za Ligeju" (The Tomb of Ligeia, 1964.), "Gavranom" (The Raven, 1963.), "Jamom i klatnom" (Pit and the Pendulum, 1961.) ili "Maskom crvene smrti" (The Masque of the Red Death, 1964.), jer je svaki na svoj način interesantan i specifičan, ali ćemo za ovu priliku izdvojiti "Kuću Ašerovih" i "Gavrana" (ako ste gledali neki od ova dva filma imate preporuku da odgledate i ostale).

"Kuća Ašerovih" nastala po pripovetki "Pad kuće Ašerovih", predstavlja prvi poduhvat Kormana da ekranizuje dela Edgara Alana Poa, koji će mu se višestruko isplatiti. U njemu mladić po imenu Filip Vintorp (Mark Dejmon) odlazi u kuću svoje verenice Medelin Ašer (Mirna Fahi), gde će se za njegovu ne baš toplu dobrodošlicu pobrinuti njen brat Rodrik (Vinsent Prajs), otkrivajući korak po korak mračnu istoriju porodice Ašer. Bez rasprave jedan od najcenjenijih filmova Kormana kako zbog sjajne predstave atmosfere gotike u kući Ašerovih tako i zbog glumačkog dara Vinsenta Prajsa da dočara nesrećnog čoveka koga proganja prošlost i usud svoje porodice.

"Gavran" je nastao inspirisan istoimenom poemom Edgara Alana Poa, ali ona predstavlja samo uvod za film, u kome čarobnjaka doktora Erazmusa Krejvena (Vinsent Prajs) jedne noći iznenadi poseta gavrana koji govori u njegovim odajama. Za gavrana se ispostavlja da je čarobnjak doktor Bedlo (koga igra još jedan od glumaca koje je Korman voleo da angažuje u svojim filmovima – Piter Lori) a koga je u jednom od čarobnjačkih dvoboja pretvorio u gavrana čarobnjak Skarabus (tumačen od strane legende horor filmova Borisa Karlofa), te se nakon toga prva dvojica odlučuju da posete Skarabusa. 

Film osim završnog duela Karlofa i Prajsa odlikuje i vrlo zanimljiva upotreba video efekata za vreme u kojem je sniman, dok još jedan razlog da ga pogledate može da bude i pojavljivanje mladog Džeka Nikolsona koji tumači sina doktora Bedloa.

2. FILMOVI MARIJA BAVE
 

Da pre neku godinu nisam slučajno naleteo na kanalima RTS-a na jedan od njegovih filmova ne bih ni znao za ovog nepravedno zapostavljenog autora italijanskih horora iz šezdesetih i sedamdesetih godina dvadesetog veka. Ovaj uticajni evropski horor režiser bavio se i giallo filmovima (italijanski žanr u filmu i književnosti, preteča slešera sa detektivskim temama misterioznog ubice čiji se identitet otkriva na kraju filma) od kojih mu je najzapaženiji film "Krv i crna čipka" (Blood and Black Lace, 1964.) a ovde smo se odlučili za neke od njegovih kultnih horora sa gotičkim ambijentom.

 

 

"Tri lica straha" (I tre volti della paura, 1963. ili u engleskoj verziji Black Sabbath, po kome je čuveni britanski hevi metal bend dobio ime) je film iz tri priče sa naratorom Borisom Karlofom (nezaobilazan na ovoj listi ali u malo drugačijem maniru od filmova sa kojima se proslavio, Frankenštajna i Mumije), gde u prvoj priči (Telefon) žena dobija pretnje putem telefona od kojih počinje da strahuje za svoj život, u drugoj (Vurdulak) starac po imenu Gorča (tumači ga takođe Boris Karlof) se vraća u svoj dom nakon borbe sa vurdulakom (živim mrtvacem iz slovenske mitologije) i treće (Kap vode) gde ženu proganja preminula starica kojoj je skinula prsten sa ruke nakon smrti. Najjači utisak svakako ostavlja druga priča, gde ostareli Karlof još jednom pokazuje zašto je jedan od najraznovrsnijih horor glumaca, a za koju priču je zanimljiv prikaz verovanja iz slovenske mitologije prema adaptaciji dela Alekseja Tolstoja, koja se dešava u Rusiji u 19. veku.

 

 

"Crna nedelja" (La maschera del demonio, 1960.) je još jedan Bavin film gotičke tematike, koji predstavlja priču o paru vampira iz Moldavije, pogubljenih u 17. veku zbog vradžbina, gde veštica baca kletvu na potomstvo svoga brata i budi se nakon dva veka da ih progoni. Film je osim po svojoj estetici i tematici koja podseća na mnogo poznatijeg Drakulu cenjen i po pojavljivanju mlade dive horor filma Barbare Stil. 

 

Ukoliko vam ova dva filma ne budu dovoljno Marija Bave za jedno veče, preporuka je da pogledate i "Operacija strah" (Operazione paura, 1966.), koji je još jedno remek delo ovog režisera i klasik italijanske horor kinematografije.

3. HOROR KOMEDIJE

U segmentu horor komedija veoma je teško zadovoljiti ukuse brojnih fanova, imajući u vidu i ekspanziju ovog podžanra u poslednje vreme, ali smo se za ovu priliku opredelili za "Mladog Frankenštajna" (Young Frankenstein, 1974.) i "Dan zveri" (El día de la bestia, 1995).

 

 

U parodiji Mela Bruksa "Mladi Frankenštajn", unuk doktora Frankenštajna – Frederik (Džin Vajlder) na poziv dolazi u Transilvaniju gde otkriva dnevnik svoga dede i ne uspeva da odoli iskušenju vezanom za stvaranje života. Ovaj film je možda i najbolja parodija na franšizu filmova o Frankenštajnu, sa kvalitetnim humorom i Vajlderom koji ga diferencira od sličnih filmova ovog podžanra. Posle gledanja sigurno nećete moći da zaboravite izraz lica sluge Igora (ili Ajgora kako sam kaže, koga glumi Marti Feldman) i njegove iskolačene oči.

 

 

Dan zveri (1995) je španska horor komedija, u kojoj katolički sveštenik dobija znak od boga da će na zemlju doći antihrist, nakon čega odlazi u Madrid i uz pomoć metalca koji radi u muzičkoj radnji i okultnog maga sa TV-a pokušava da antihrista spreči da uništi svet, između ostalog i time što će biti što veći grešnik. Film je parodija na mnoge horor filmove sa tematikom dolaska antihrista i krajem sveta ("Predskazanje" i slični) kome posebnu draž daje Santijago Segura, koji igra ulogu metalca (poznat po filmovima o inspektoru Torenteu) tako da uvrnutog humora svakako ne manjka.

4. DOMAĆI HOROR FILMOVI

 

"Pun mesec nad Beogradom" (1993.) je jedna zanimljiva a pomalo zaboravljena domaća horor komedija Dragana Kresoje sa glumačkom ekipom koju čine Dragan Bjelogrlić, Nebojša Bakočević, Boda Ninković, Ružica Sokić, Rade Marković i drugi, a događa se u Beogradu 1992. godine, gde se mladić koga igra Dragan Bjelogrlić snalazi da izbegne odlazak na ratište. Ukratko sudar ratne tematike, zombija i vampira.

 

 

Sveto mesto (1990.) je film Đorđa Kadijevića, a po priči "Vij" Nikolaja Gogolja, u kome se mladi student teologije Toma (Dragan Jovanović) susreće i bori sa mračnim silama jedne veštice. Jedan od uvrnutijih i mračnijih domaćih horora.

 

 

Ovim završavamo listu predloga za vaš ovogodišnji horor maraton za Noć veštica, a vi nam slobodno pišite šta biste još dodali ovoj listi?

 

Vuk Petrović