KRIMINALISTIČKA HOROR MISTERIJA

Film: Obdukcija Džejn Do (Autopsy of Jane Doe)

Režija: Andre Ovredal

Scenario: Jan Goldberg

Uloge: Emil Hirš, Brajan Koks, Ofelija Lavibond

Trajanje: 86 min

Proizvodnja: Velika Britanija/SAD, 2016.

“Obdukcija Džejn Do” je horor-triler norveškog reditelja Andrea Ovredala, autora sjajnog “Lovca na trolove” (Trolljegeren, 2010.). Iako nije naročito plodan reditelj, sa po jednim filmom na svakih 5 godina, Ovredal je izuzetno kompetentan reditelj koji razume osnovne postulate horor žanra, ali u njega unosi svoj lični dodir, što daje svežinu ustajalom holivudskom hororu. Baš zato, iako Ovredal navodi “Prizivanje zla” (Conjuring, 2013.) kao glavnu inspiraciju za svoj film, “Obdukcija Džejn Do” daleko nadmašuje svog uzora. “Prizivanje zla” je solidno sastavljen film, on ne donosi ništa novo žanru i deluje kao još jedan holivudski horor sa pokretne trake. “Obdukcija Džejn Do” sa druge strane već od prvih kadrova odudara od holivudskog manira i mnogo više podseća na estetiku britanske produkcije.

Zaista, prvi kadrovi će učiniti da se osećate kao da gledate neku kriminalističku seriju BBC-ja, dok vas stavlja na mesto zločina gde policija otkriva mrtvo telo nepoznate devojke - Džejn Do, kako se takva tela nazivaju u žargonu policije anglo-američkog govornog područja. Šerif kontaktira dvojicu mrtvozornika u vezi sa slučajem i tu upoznajemo junake ovog filma, Tomija i Ostina Tildena (Brajan Koks i Emil Hirš). Tildenovi rade kao forenzički stručnjaci za policiju u podrumu svoje porodične kuće, gde ih prvi put vidimo kako rade svoj istraživački posao uz hard rok melodiju koja se čuje sa radija.

U pozadini glavne priče se odvija porodična drama koju Koks i Hirš efektno dočaravaju svojim glumačkim talentima, dok misterija koju je donela Džejn Do eskalira. Zaplet počinje kada Tildenovi otkriju da iako telo Džejn Do spolja deluje netaknuto, njene kosti su polomljene i unutrašnji organi unakaženi, što pred njih stavlja najveću zagonetku koju su imali u životu. Ovredal uspešno upravlja narativom filma, stvarajući misterioznu atmosferu i suspens koji vas tera da na ivici sedišta očekujete sledeći dellić slagalice.

Još jedna stvar koja me je osvojila je očigledan napor tehničkog tima da kroz dizajn kostima, scenografije i šminke učini film potpuno smešten u mračni podrum starinske kuće vizuelno zanimljivim. Originalni koncepti i interesantne kolorne kompozicije u kombinaciji sa dobrom fotografijom zaista prave razliku u odnosu na generičko smeće kakvo vidimo u najvećem broju savremenih horor filmova.

Na kraju, iako sadrži mnoge trope karakteristične za ovaj žanr, Ovredal ne uspeva baš svaku uspešno da iskoristi, pretvarajući ih u klišee koji donekle kvare utisak. Ali ovi momenti su retki, a moguće i namerni, i ne verujem da će vam pokvariti doživljaj gledanja. Ako volite klasičan holivudski horor sa svim njegovim manama i vrlinama ovo ostvarenje je najbolje što ovaj žanr može da ponudi.

Aljoša Tomić