Film: Ne diši (Don't Breathe)
Režija: Fede Alvarez
Scenario: Fede Alvarez, Rodo Sajages
Uloge: Stiven Lang, Džejn Levi, Dilan Minet
Trajanje: 88 min
Proizvodnja: SAD, 2016.
Fede Alvarez je u vode ozbiljnog horora uplovio 2013. godine sa rimejkom filma “Mrtvo zlo” (Evil Dead, 1981.), gde je ostvario kontakt sa Semom Rejmijem, autorom originala. Izgleda da su ova dva autora kliknuli međusobno i njihova saradnja se nastavila i tri godine kasnije, sa Rejmijem ponovo u ulozi producenta, ali sa Alvarezom kao rediteljem svog prvog dugometražnog filma, rađenog prema njegovom originalnom scenariju. Na scenariju je radio i njegov dugogodišnji saradnik Rodo Sejages, sa kojim je stvarao i pre nego što su stigli do Holivuda. Mentorstvo Sema Rejmija se oseti u ovom filmu, koji po senzibilitetu jako podseća na originalno “Mrtvo zlo”: klaustrofobični prostori, sirovo pripovedanje, fizički specijalni efekti, sve je na mestu. Ipak, mada bi se moglo reći da je i to u Rejmijevom duhu, postoje značajni propusti u narativnom kontinuitetu, zbog čega je teško shvatiti ovaj film ozbiljno, čak i pored pristojnog budžeta od 10 miliona dolara. Takvi previdi su sasvim prihvatljivi u niskobudžetnim hororima, gde je to i deo njihovog šarma, ali ovde značajno kvare utisak.
Uprkos tome, daleko od toga da mi se film nije dopao, baš suprotno. Priča je prosta, ali sa dovoljno inventivnosti da unese svežinu u žanr slasher filma. Alvarez majstorski gradi suspens i film je uzbudljiv od početka do kraja. Pored sjajne akcije sa nekim inventivnim momentima (npr. segment snimljen u potpunom mraku infracrvenom kamerom), takođe film ima i nekoliko interesantnih preokreta, koji ga dodatno izdvajaju iz mora sličnih filmova. A ako ste ljubitelj Rejmijevskog stila, kao što sam ja, uživaćete u sirovim, apsurdnim momentima koji čini se dolaze niotkuda.
Film prati troje mladih ljudi iz nižih slojeva društva: Mani (Danijel Zoveto), tipična ulična propalica, Roki (Džejn Levi), devojka iz rasturene kuće, koja živi sa majkom alkoholičarkom i snom da će pobeći na bolje mesto sa svojom mlađom sestrom, i konačno, Aleks (Dilan Minet), dobar momak koji je skrenuo sa puta zbog simpatija prema devojci iz komšiluka. Naravno, galerija jednodimenzionalnih likova, ali to je sasvim dovoljan broj dimenzija za ovu vrstu filma. Pomenuta trojka za džeparac provaljuje u kuće, zahvaljujući informacijama Aleksovog oca, službenika firme koja se bavi obezbeđenjem objekata. Nakon nekoliko uspešnih poslova, odlučuju da obave svoj poslednji posao koji će im doneti veliki plen (već sam sugerisao da klišeima treba pogledati kroz prste u ovom slučaju) , nakon što saznaju za slučaj slepog ratnog veterana koji je u jednoj nesreći dobio odštetu od više stotina hiljada dolara za koje slute da ih drži u kući. Sve deluje kao da ide po loju, dok se konačno ne sretnu licem u lice sa slepim veteranom (Stiven Lang), za koga se ispostavlja da nije baš tako bespomoćan kako se čini. Najinteresantniji lik je svakako Langov, koji u čizmama zlikovca uspeva da sa jedne strane dočara monstruoznog psihopatu, ali sa druge strane čoveka koji je izgubio veru i sa kojim je moguće simpatisati.
Ovo je godina u kojoj se pojavio veliki broj odličnih horor filmova, što mi na kraju kvari konačnu ocenu filma. Da je “Ne diši” izašao prošle godine, bio bi sigurno jedan od najboljih filmova godine, ovako je pomalo u senci remek dela kao što su “Veštica” (The Witch, 2016) i “Demon pod reflektorima” (Neon Demon, 2016.), ali je dovoljno uzbudljiv i interesantan da ga preporučim svim ljubiteljima horora, a za ljubitelje slashera je obavezno štivo. Još moram dodati da Alvarezov stil mnogo obećava, i da ću sa velikim interesovanjem pratiti buduće projekte ovog reditelja.
Aljoša Tomić
No comments:
Post a Comment