Film: Smrtonosna zemlja (Killing Ground)
Režija: Demijan Pauer
Scenario: Demijan Pauer
Uloge: Mici Rulman, Herijet Dajer, Aron Pedersen
Trajanje: 88 min
Proizvodnja: Australija, 2016.
Već neko vreme gajim simpatije prema filmovima koji nam dolaze sa južne hemisfere, a razlog tome je nekolicina filmova koji su me oduševili idejom, originalnošću i/ili stilom. Pre svega mislim na žanrovske filmove koji nam stižu iz novozelandske i australijske produkcije, poput horor komedija “Šta radimo sakriveni” (What We Do in the Shadows, 2014.) i “Kućni pritvor” (Housebound, 2014.) ili postapokaliptičnog “Rovera” (The Rover, 2014.) sa Gaj Pirsom i Robert Patinsonom u glavnim ulogama. Upravo zato sa interesovanjem pratim filmove koji nam dolaze iz ovog regiona, i imam i prilično visoka očekivanja od njih. Ove nedelje sam pogledao autorski prvenac Demijana Pauera, autora o kome sam našao veoma malo informacija, pored filmografije koja sadrži nekoliko kratkih filmova. Reč je o filmu “Smrtonosna zemlja” koji je direktno inspirisan Džon Bormanovim trilerom “Oslobađanje” (Deliverance, 1972.).
Priča filma prati mladi devojku Sem (Herijet Dajer) i njenog verenika Jana (Jan Medouz) koji odlaze na kampovanje na obalu jezera Gangili, mesta sa malo poznatom mračnom prošlošću. Po pristizanju, postavljalju šator u blizini jednog kampa koji je naizgled napušten. Kako dani prolaze mladi par postaje sve više intrigiran napuštenim kampom. Sa druge strane paralelno pratimo priču četveročlane porodice koja istražuje okolinu jezera, kao i priču dvojice lokalnih propalica koji prave probleme lokalnom šerifu. Zaplet počinje kada se putevi svih likova konačno ukrste.
Na kraju, nisam dobio ono što sam očekivao od ovog australijskog autora, jer je ovaj film po senzibilitetu holivudski, možda iz komercijalnih razloga, a možda je to jednostavno i senzibilitet autora. I to bi bilo u redu da nam filmovi poput izuzetnog britanskog “Jezera Iden” (Eden Lake, 2008.) nisu već pokazali potencijal koji ovaj žanr može da ima. “Smrtonosna zemlja” sigurno neće ostati zapamćen ni po čemu u istoriji horora, ali nije dosadan i tehnički je dovoljno dobro sastavljen da možete da mu pružite šansu, naročito ako ste ljubitelj žanra.
Režija: Demijan Pauer
Scenario: Demijan Pauer
Uloge: Mici Rulman, Herijet Dajer, Aron Pedersen
Trajanje: 88 min
Proizvodnja: Australija, 2016.
Već neko vreme gajim simpatije prema filmovima koji nam dolaze sa južne hemisfere, a razlog tome je nekolicina filmova koji su me oduševili idejom, originalnošću i/ili stilom. Pre svega mislim na žanrovske filmove koji nam stižu iz novozelandske i australijske produkcije, poput horor komedija “Šta radimo sakriveni” (What We Do in the Shadows, 2014.) i “Kućni pritvor” (Housebound, 2014.) ili postapokaliptičnog “Rovera” (The Rover, 2014.) sa Gaj Pirsom i Robert Patinsonom u glavnim ulogama. Upravo zato sa interesovanjem pratim filmove koji nam dolaze iz ovog regiona, i imam i prilično visoka očekivanja od njih. Ove nedelje sam pogledao autorski prvenac Demijana Pauera, autora o kome sam našao veoma malo informacija, pored filmografije koja sadrži nekoliko kratkih filmova. Reč je o filmu “Smrtonosna zemlja” koji je direktno inspirisan Džon Bormanovim trilerom “Oslobađanje” (Deliverance, 1972.).
Priča filma prati mladi devojku Sem (Herijet Dajer) i njenog verenika Jana (Jan Medouz) koji odlaze na kampovanje na obalu jezera Gangili, mesta sa malo poznatom mračnom prošlošću. Po pristizanju, postavljalju šator u blizini jednog kampa koji je naizgled napušten. Kako dani prolaze mladi par postaje sve više intrigiran napuštenim kampom. Sa druge strane paralelno pratimo priču četveročlane porodice koja istražuje okolinu jezera, kao i priču dvojice lokalnih propalica koji prave probleme lokalnom šerifu. Zaplet počinje kada se putevi svih likova konačno ukrste.
Iako nema star power koji je imalo “Oslobađanje” sa talentima Berta Rejnoldsa i Džona Vojta u svojim najboljim godinama, malo poznati glumci koji igraju likove “Smrtonosne zemlje” sasvim adekvatno obavljaju posao, možda čak i iznad očekivanja. Verovatno najslabija (ali i najoriginalnija) tačka je nelinearno pripovedanje, koje je na trenutke konfuzno, jer su tačke na koje se autor neprestano vraća jako bliske vremenski, tako da gledalac povremeno ne može da razluči u kojoj vremenskoj liniji se nalazi. Što se tiče horor elemenata, ovaj film je veoma brutalan i nemilosrdan prema svojim likovima. Iako nasilje nije naročito eksplicitno, ono što je implicirano će vas prilično šokirati, čak i ako ste navikli na standarde survival i revenge horor filmova, koji se aktivno takmiče da izmisle nove i brutalne načine psihološkog mučenja likova.
Na kraju, nisam dobio ono što sam očekivao od ovog australijskog autora, jer je ovaj film po senzibilitetu holivudski, možda iz komercijalnih razloga, a možda je to jednostavno i senzibilitet autora. I to bi bilo u redu da nam filmovi poput izuzetnog britanskog “Jezera Iden” (Eden Lake, 2008.) nisu već pokazali potencijal koji ovaj žanr može da ima. “Smrtonosna zemlja” sigurno neće ostati zapamćen ni po čemu u istoriji horora, ali nije dosadan i tehnički je dovoljno dobro sastavljen da možete da mu pružite šansu, naročito ako ste ljubitelj žanra.
Aljoša Tomić
No comments:
Post a Comment